Wie zijn we werkelijk van binnen?
En wat zien we van onszelf terug in de wereld buiten ons?
Kan het zijn dat we in een beperkte werkelijkheid leven en daardoor ervaren dat we weinig invloed hebben op wat er in ons leven en de wereld gebeurt?
Zou dat kunnen betekenen dat we meer zijn dan we denken? Dat we zelf misschien wel nieuwe werelden kunnen openen?
Werelden die eigenlijk oud zijn terugbrengen, waarvan we voelen dat we ze zijn kwijtgeraakt. De poorten in onszelf openzetten naar herinneringen en gevoelskracht die nodig is om in deze tijd weer sturing te gaan geven aan oorspronkelijk leven.
Om wat we diep van binnen voelen, binnen te laten stromen in deze werkelijkheid. Om al het leven weer naar heelheid te brengen.
Durven we samen deze poorten open te zetten?